شرق‌شناسی که با روابط بین شرق و غرب، اسلام و مسیحیت, آسیا و اروپا پیوند خورده است، قدمت بسیار دیرینه‌ای دارد که سابقه آن دست کم به سده ششم قبل از میلاد و تماس‌ها و برخوردهای ایرانیان و یونانیان می‌رسد؛ اما در جریان روابط اسلام و مسیحیت بود که از اهمیت و اعتبار خاصی برخوردار شد، ونیز در همین رهگذر به تدریج بسط فزاینده‌ای یافت تا جایی که در دوره‌های اخیر تقریبا همه موضوعات و عناصر شرقی را در بر گرفت. اکنون با توجه به گستردگی حوزه مطالعات شرقی و تعدد رشته‌های مربوط به آن، و گوناگونی شیوه‌های خاورشناسان و تنوع اهداف و انگیزه‌های پژوهشی آنان، پرداختن عالمانه به کل کارنامه شرق شناسی تخصص‌های مختلفی می‌طلبد که شاید برای کسی به تنهایی میسر نباشد. چون که امروزه شرق شناسی نه فقط یک مجموعه استدلالی ناهمگون از مکاتب ملی مختلف (فرانسه، آلمان، انگلستان، آمریکا و غیره) را شامل می‌شود که به تمدن های گوناگونی (اسلام، ایران، هند و...) می‌پردازد، بلکه هر کدام از تخصص‌های شرق‌شناسی (ایران‌شناسی، اسلام‌شناسی، مصرشناسی، هندشناسی و غیره) طیف وسیعی از دانش‌ها را در بر می گیرد؛ و هر تمدنی نیز مجموعه‌ای اجتماعی- فرهنگی است که از جنبه ها و زوایای متعدد و به کمک رشته‌های کاملا متفاوتی همچون تاریخ، زبان‌شناسی، تاریخ ادیان، جامعه‌شناسی، مردم‌شناسی و... قابل بررسی است؛ از این رو، کسی نمی‌تواند بر همه آنها تسلط یابد. در عین حال، از آنجا که جریان شرق‌شناسی جریان ریشه داری است که تقریبا هر کسی به شکلی با آن سروکار داشته و در شکل‌دهی به بسیاری از الگوهای فکری رایج در جهان اسلام بی‌تأثیر نبوده، اطلاع از آن ولو به صورت مختصر می‌تواند در جهت بازشناسی واقعیت‌ها از القائات دیگر مفید واقع شود؛ وانگهی، اهمیت چنین آگاهی‌هایی را در چگونگی تعامل با غرب به ویژه در بحث گفتگوی تمدنهارا نمی‌توان نادیده گرفت. لازم است بر اين نكته اشاره كنيم از آنجا كه . كتاب تاريخچه شرق شناسي به عنوان يكي از واحدهاي درسي ارائه مي شود مي تواند راهنماي موثري براي هدايت اطلاعات شما در تمام طول تحصيل و مطالعاتتان باشد.

برای ارسال نظر وارد سایت شوید